مرا چو یاد زیار و دیار خویش آید
هزار ناله زار از درون ریش آید
نشسته در پس زانوی غربتم شب و روز
خدای داند ازین پس مرا چه پیش آید
< بخش ۱۰۷ - تد...
بخش ۱۰۵ - غزل >
