غزل شمارهٔ ۲۵۸۳
به پیری هم نی‌ام غافل ز عشق آن‌کمان ابرو
حضور قامت خم گشته ایمایی‌ست زان ابرو
دم تیغی چو اشک از خون من رنگین نمی گردد
مبادا افتد از مستی به فکر امتحان ابرو
به پیری هم نی‌ام غافل ز عشق آن‌کمان ابرو
حضور قامت خم گشته ایمایی‌ست زان ابرو
دم تیغی چو اشک از خون من رنگین نمی گردد
مبادا افتد از مستی به فکر امتحان ابرو