عارف به دل ذره جهان می بیند
آنجا مه و مهر و کهکشان می بیند
کوری بنگر که چشم دانشور عصر
دست و سر کشتگان در آن می بیند
< رباعی شمارهٔ ۲۷
رباعی شمارهٔ ۲۵ >
