یاری که چو ما غرقهٔ دریا گردد
از ما باشد به سوی مأوا گردد
مستانه به گرد نقطه ای چون پرگار
در دور درآید او و با ما گردد
< رباعی شمارهٔ ۷۹
رباعی شمارهٔ ۷۷ >
