فقری که از او غنای مطلق آید
گر زان که طلب کنی به جان می شاید
من فقر همی جویم و آن خواجه غنا
از خواجهٔ ما فقر و غنا می آید
< رباعی شمارهٔ ۱۲۰
رباعی شمارهٔ ۱۱۸ >
