میخانه ذوق در گشادیم دگر
لب بر لب جام می نهادیم دگر
در کوی خرابات مغان رندانه
سرمست به خاک ره فتادیم دگر
< رباعی شمارهٔ ۱۶۴
رباعی شمارهٔ ۱۶۲ >
