کو دل که بداند نفسی اسرارش
کو گوش که بشنود ز من گفتارش
معشوق جمال می نماید شب و روز
کو دیده که تا برخورد از دیدارش
< رباعی شمارهٔ ۱۸۱
رباعی شمارهٔ ۱۷۹ >
