تا جان باشد به می خوری می کوشم
خوش آب حیاتی است روان می نوشم
مویی ز سر زلف بتی یافته ام
زنـــار کنم بـــه عـــالمی نــــفروشم
< رباعی شمارهٔ ۲۳۸
رباعی شمارهٔ ۲۳۶ >
