جوله پسری که جان و دل خستهٔ اوست
از تار زلفش تن من بستهٔ اوست
بی پود چو تار زلف در شانه کند
ز آن این تن زار گشته پیوستهٔ اوست
< رباعی شمارۀ ۲۷
رباعی شمارۀ ۲۵ >
