آن کاتش مهر در دل ما افکند
در آب نظر بر رخ زیبا افکند
بند سر زلف خویش آشفته بدید
پنداشت که کار ماست در پا افکند
< رباعی شمارۀ ۸۰
رباعی شمارۀ ۷۸ >
