ای رنج غم تو برده و خوردهٔ دل
اندیشهٔ تو به ناز پروردهٔ دل
یاد لب تو نقش نهانخانهٔ جان
نور رخ تو شمع سراپردهٔ دل
< رباعی شمارۀ ۱۱۷
رباعی شمارۀ ۱۱۵ >
