تا ظن نبری کز پی جان میگریم
زین سان که پیداو نهان میگریم
از آب لطیفتر نمودی خود را
در چشم مت آمدی از آن میگریم
< رباعی شمارۀ ۱۳۴
رباعی شمارۀ ۱۳۲ >
