تا کی باشی ز عافیت در پرهیز
با خلق به آشتی و با خود به ستیز؟
ای خفتۀ بی خبر اگر مرده نهای
روز آمد و رفت، تا به کی خُسبی؟ خیز!
< رباعی شمارهٔ ۱۰۰
رباعی شمارهٔ ۹۸ >
