با یاد جلال در بیابان رفتیم
وز عالم تن به عالم جان رفتیم
عمری شب و روز در تفکر بودیم
سرگشته برآمدیم و حیران رفتیم
< رباعی شمارهٔ ۱۲۹
رباعی شمارهٔ ۱۲۷ >
