با خلق به خُلق زندگانی می کن
نیکی همه عمر تا توانی می کن
کام همه را بر آر از دست و زبان
و آنگه بنشین و کامرانی می کن
< رباعی شمارهٔ ۱۴۰
رباعی شمارهٔ ۱۳۸ >
