هر چند در میان دو گویم زمین و چرخ
لیک این دو گوی را به یک اندیشه پهنهام
در دیدهٔ سخای تو پوشیده ماندهام
زان پیش تو چو نور دو چشمت برهنهام
< شمارهٔ ۱۲۱
شمارهٔ ۱۱۹ >
