صد بار رهی بیش به کوی تو شتافت
بویی ز گلستان وصال تو نیافت
دل نیست کز آتش فراق تو نتافت
دست تو قویترست بر نتوان تافت
< رباعی شمارهٔ ۸۹
رباعی شمارهٔ ۸۷ >