از ظلمت چون گرفته ما هم ز غمت
چون آتش و خون شد اشک و آهم ز غمت
از بس که شب و روز بکاهم ز غمت
از زردی رخ چو برگ کاهم ز غمت
< رباعی شمارهٔ ۹۸
رباعی شمارهٔ ۹۶ >
