آن را شایی که باشم از عشق تو شاد
و آن را شایم که از منت ناید یاد
با این همه چشم زخم ای حورنژاد
در راه تو بنده با خود و بی خود باد
< رباعی شمارهٔ ۱۱۶
رباعی شمارهٔ ۱۱۴ >
