آب از اثر عارض تو می گردد
آتش زد و رخسار تو پر خوی گردد
گر عاشق تو چو خاک لاشی گردد
چون باد به گرد زلف تو کی گردد
< رباعی شمارهٔ ۱۲۰
رباعی شمارهٔ ۱۱۸ >