من چون تو نیابم تو چو من یابی صد
پس چون کنمت بگفت هر ناکس زد
کودک نیم این مایه شناسم بخرد
پای از سر و آب از آتش و نیک از بد
< رباعی شمارهٔ ۱۲۷
رباعی شمارهٔ ۱۲۵ >