از دور مرا بدید لب خندان کرد
و آن روی چو مه به یاسمین پنهان کرد
آن جان جهان کرشمهٔ خوبان کرد
ور نه به قصب ماه نهان نتوان کرد
< رباعی شمارهٔ ۱۳۱
رباعی شمارهٔ ۱۲۹ >
