سودای توام بیسر و بیسامان کرد
عشق تو مرا زندهٔ جاویدان کرد
لطف و کرمت جسم مرا چون جان کرد
در خاک عمل بهتر ازین نتوان کرد
< رباعی شمارهٔ ۱۳۲
رباعی شمارهٔ ۱۳۰ >