از فقر نشان نگر که در عود آمد
بر تن هنرش سیاهی دود آمد
بگداختنش نگر چه مقصود آمد
بودش همه از برای نابود آمد
< رباعی شمارهٔ ۱۵۱
رباعی شمارهٔ ۱۴۹ >
