آنی که فدای تو روان میباید
پیش رخ تو نثار جان میباید
من هیچ ندانم که کرا مانی تو
ای دوست چنانی که چنان میباید
< رباعی شمارهٔ ۱۷۸
رباعی شمارهٔ ۱۷۶ >
