گاهی فلکم گریستن فرماید
ناخفته دو چشم را عنا فرماید
گاهیم به درد خنده لب بگشاید
گوید ز بدی خنده نیاید آید
< رباعی شمارهٔ ۱۷۹
رباعی شمارهٔ ۱۷۷ >
