اکنون که سیاهی ای دل چون خورشید
بیشت باید ز عشق من داد نوید
کاندر چشمی تو از عزیزی جاوید
چون دیدهٔ دیدهای سیه به که سفید
< رباعی شمارهٔ ۱۸۵
رباعی شمارهٔ ۱۸۳ >
