ای خورشیدی که نورت از روی امید
گفتم که به صدر ما نماند جاوید
ناگه به چه از باد اجل سرد شدی
گر سرد نگردد این نگارین خورشید
< رباعی شمارهٔ ۱۸۷
رباعی شمارهٔ ۱۸۵ >