دی آمدنی به حیرت از منزل خویش
امروز قراری نه به کار دل خویش
فردا شدنی به چیزی از حاصل خویش
پس من چه دهم نشان ز آب و گل خویش
< رباعی شمارهٔ ۲۳۱
رباعی شمارهٔ ۲۲۹ >
