ای بیماری سرو ترا کرده کناغ
پس دست اجل نهاده بر جان تو داغ
خورشید و چراغ من بدی و پس از این
ناییم بهم پیش چو خورشید و چراغ
< رباعی شمارهٔ ۲۳۸
رباعی شمارهٔ ۲۳۶ >
