چون در غم آن نگار سرکش باشم
آب انگارم گر چه در آتش باشم
چون من به مراد آن پریوش باشم
گر قصد به کشتنم کند خوش باشم
< رباعی شمارهٔ ۲۶۷
رباعی شمارهٔ ۲۶۵ >
