با خوی بد تو گر چه در پرخاشیم
باری به غمت به گرد عالم فاشیم
چون نزد تو ما ز جملهٔ اوباشیم
سودای تو میپزیم و خوش میباشیم
< رباعی شمارهٔ ۲۹۹
رباعی شمارهٔ ۲۹۷ >
