خود را چو عطا دهی فراوان مستای
وز منع کسی نیز مرو نیک از جای
در منع و عطا ترا نه دستست و نه پای
بندنده خدایست و گشاینده خدای
< رباعی شمارهٔ ۳۸۲
رباعی شمارهٔ ۳۸۰ >
