ای شمع ترا نگفتم از نادانی
از شهد جدا مشو که اندر مانی
تا لاجرم اکنون تو و بی فرمانی
گریانی و سر بریده و سوزانی
< رباعی شمارهٔ ۴۰۹
رباعی شمارهٔ ۴۰۷ >