ای آنکه مرا به جای عقل و جانی
با لذت علم و قوت و ایمانی
از دوستی تو زنده گردد دانی
گر نام تو بر خاک سنایی خوانی
< رباعی شمارهٔ ۴۱۰
رباعی شمارهٔ ۴۰۸ >
