چون گسی کردمت بدستک خویش
گنه خویش بر تو افگندم
خانه از روی تو تهی کردم
دیده از خون دل بیاگندم
عجب آید مرا ز کردهٔ خویش
کز در گریهام، همی خندم
< شمارهٔ ۸۵
شمارهٔ ۸۳ >
