غم کرد ریاض جان مه و سال مرا
آئینه ندارد دل خوشحال مرا
صیاد ز بس که دوستم میدارد
بسته است در آغوش قفس بال مرا
< رباعی شمارهٔ ۳
رباعی شمارهٔ ۱ >
