استاد علی خمره به جوئی دارد
چون من جگری و دست و روئی دارد
من یک لبم و هزار خنده که پدر
هر دندانی در آرزوئی دارد
< رباعی شمارهٔ ۹۶
رباعی شمارهٔ ۹۴ >