هرچند که از خسان جهان سیر آمد
روشن جانی از آسمان زیر آمد
خاقانی از این جنس در این دور مجوی
بر ره منشین که کاروان دیر آمد
< رباعی شمارهٔ ۱۲۷
رباعی شمارهٔ ۱۲۵ >