بخت ار به تو راه دادنم نتواند
باری ز خودم خلاص دادن داند
تا ماندهام ار پیش توام بنشاند
از غصه که بی تو ماندهام برهاند
< رباعی شمارهٔ ۱۳۵
رباعی شمارهٔ ۱۳۳ >
