دری که شب افروزتر از اختر بود
از گوهر آفتاب روشنتر بود
بربود ز من آنکه تو را رهبر بود
مانا که کلاه چرخ را درخور بود
< رباعی شمارهٔ ۱۵۴
رباعی شمارهٔ ۱۵۲ >
