دانی ز چه یک نام حق آمد غفار
یعنی که به مجرمان عاصی رحم آر
گر جاهلی از جهل نکردی گنهی
پس عفو همیشه مینشستی بیکار
< رباعی شمارهٔ ۱۷۲
رباعی شمارهٔ ۱۷۰ >