چون پای غم ار ز مجلست بیرونم
از دست غمت چو می در آب و خونم
تو مجلس می نشانده دانم چونی
من غرقه خون نشسته دانی چونم
< رباعی شمارهٔ ۲۳۴
رباعی شمارهٔ ۲۳۲ >