خاقانی اگرچه دارد از درد نهان
جان خسته و دیده غرقه و دل بریان
اینک سوی وصل تو فرستاد ای جان
جان تحفه و دیده مژده و دل قربان
< رباعی شمارهٔ ۲۷۷
رباعی شمارهٔ ۲۷۵ >
