خاقانی را غم نو و درد کهن
آورد بدین یک نفس و نیم سخن
تا من به تو زندهام به دل کس نکنم
چون من رفتم تو هرچه خواهی میکن
< رباعی شمارهٔ ۲۷۹
رباعی شمارهٔ ۲۷۷ >
