ای از پری و ماه نکوتر صد ره
دیوانهٔ تو پری و گمراه تو مه
از من چو پری هوش ربودی ناگه
مردم به کسی چنین کند؟ لا والله
< رباعی شمارهٔ ۳۰۵
رباعی شمارهٔ ۳۰۳ >
