چون مرغ دلت پرید ناگه تو کهای؟
چون اسب تو سم فکند در ره تو کهای؟
بر تو ز وجود عاریت نام کسی است
چون عاریه باز دادی آنگه تو کهای؟
< رباعی شمارهٔ ۳۱۳
رباعی شمارهٔ ۳۱۱ >
