گر کشتنیم چنان کش از بهر خدای
کز بنده شنوده باشی از روح افزای
زان میگون لب و زان مژهٔ جان فرسای
مستم کن و آنگه رگ جانم بگشای
< رباعی شمارهٔ ۳۳۷
رباعی شمارهٔ ۳۳۵ >
