چون عهده نمیشود کسی فردا را
حالی خوش دار این دل پر سودا را
می نوش به ماهتاب ای ماه که ماه
بسیار بتابد و نیابد ما را
< رباعی شمارهٔ ۳
رباعی شمارهٔ ۱ >