می نوش که عمر جاودانی اینست
خود حاصلت از دور جوانی اینست
هنگام گل و باده و یاران سرمست
خوش باش دمی که زندگانی اینست
< رباعی شمارهٔ ۴۸
رباعی شمارهٔ ۴۶ >
